Davno nekad, tridesetih godina XX vijeka postojao je književni i više filozovski pravac poznat kao zenitizam.
Oni koji vole da podcjenjuju (i pojednostavljuju) sve što je nastalo na ovim prostorima reći će da je to balkanska varijanta nadrealizma.
Osnivač i glavni kreator pokreta bio je Ljubiša Micić. Ličnost koja nije odgovarala nijednom ovdašnjem sistemu. U predratnim godinama osuđivan je za ljevičarenje, a u vrijeme komunizma nije bilo poželjan njegov kritički stav prema institucijama-

Slika na koju ste ranije kliknuli je slika Josip Seissela Nacrt za Zeniteum i predstavlja jednu od programskih deklaracija ovog pokreta.
Kompletan pokret zenitizma je gotovo zaboravljen, kao i većina ljudi koji su ga činili.

Jedno od programskih načela zenitizma je izmještanje i stvaranje novih centara (filozofskih, poetskih, ljudskih). Neka vrsta izrugivanja lažnim veličinama i centarima koji žele da odlučuju o svemu.
Kreiranje novih vrijednosti po sopstvenoj mjeri. Po našem običaju pretjeralo se u odbacivanju svega starog, pa se novo često pretvaralo u grotesku. Ipak svježina ideja i duhovitost, daju razloga da se upoznate sa ovim pokretom.

Zenit je časopis koji je izlazio od 1921. do 1926. godine u Zagrebu i Beogradu kao međunarodna revija za umjetnost i kulturu. Pokretač i njegov urednik bio je Ljubomir Micić. Ukupno su objavljena 43 broja.
U časopisu su sarađivali i Miloš Crnjanski, Dušan Matić, Stanislav Vinaver i drugi.

Priloge su objavljivali i međunarodni saradnici Aleksandar Blok, Jaroslav Sajfert, Vasilij Kandinski, Anri Barbis...

Jedan od poznavalaca zenitizma, Irina Subotić, ovako govori o njemu: ’Zenit’ je krenuo sa ekspresionističkim antimilitarističkim idejama jedne duhovne zajednice mladih u celom svetu gde bi bratstvo među umetnicima pokrenulo novu Evropu, ali sa svežom krvi, onom koja dolazi sa Balkana. To je Barbarogenije. Onaj koji je neiskvaren, koji je došao sa ovih čistih prostora i planina, neko ko je imao nešto novo da kaže i ko će se suprotstaviti onoj staroj iscrpljenoj civilizaciji Evrope koja je pokrenula Prvi svetski rat. Pod balkanizacijom se nije podrazumevalo ono što se danas možda podrazumeva – ratna situacija, cepanje već, naprotiv, ujedinjavanje svih mladih snaga i onih koji su protiv rata.