Sahranjen Marijan Beneš
8.09.2018.Marijan Beneš sahranjen je 7.9.2018. na groblju "Sveti Marko" a na posljednji počinak ispraćen je pod jugoslovenskom trobojkom.
Uoči sahrane, Banjaluka se oprostila od svoje i evropske legende. Banski dvor je bio premali da primi sve ljude koji su želeli da se oproste od velikana svetskog boksa i upišu se u knjigu žalosti.
Tokom komemoracije po Marijanovoj želji je intonirana himna Jugoslavije "Hej Sloveni" koju je 39 puta slušao na raznim pobedničkim podijumima. Zastavom SFRJ je bio prekriven i njegov kovčeg. Tadija Kačar osvajač srebrene olimpijske medelja i Benešov sudrug iz reprezentacije je na komemoraciji održao emotivan govor u kome je rekao: "Bio je bokser čeličnih pesnica i lavljeg srca, a opet pesnička duša. Njegov odlazak vratio ga je na vrh sportskih rubrika, njegove borbe se opet gledaju, a stihovi se čitaju. Poslednja runda je najteža prepreka, u kojoj se donosi odluka o pobedniku. Njegovim odlaskom otišao je najveći među nama. Dragi prijatelju, pobratime, možda zadnji udarac koji je označio tvoj kraj vodi na lepše mesto. Ti si odavno u legendi, sada si samo zakovan u zlatni ram"
Sahrani je prisustvovalo više hiljada ljudi iz sportskog, kulturnog i javnog života. Među njima su bili Abas Arslanagić, Milorad Karalić, Zdravko Rađenović, Damir Škaro, Slobodan i Tadija Kačar.
Sahrana je obavljena bez držanja govora. Beneš je ispraćen na vječni počinak uz njemu omiljenju pjesmu “Zbog jedne divne crne žene”.
Gradonačelnik Banjaluke Igor Radojičić izjavio je da bi jedna od banjalučkih ulica trebala dobiti naziv po legendarnom bokseru.
Odlazak legende banjalučkog boksa
5.9.2018.U ranim jutarnjim časovima 4.9.2018. u KBC Banjaluka preminuo je Marijan Beneš.
Marijan Beneš se uz čuvenog Matu Parlova, smatra najboljim bokserom sa prostora bivše Jugoslavije svih vremena. I oni koji ne misle da je bio najbolji, ne mogu da ospore da je bio najsrčaniji.
Beneš je rođen 1951. u Beogradu. Roditelji Josip i Marija su bili nastavnici. Pod očevim uticajem, nastavnikom muzike, Marijan je naučio da svira klavir, violinu i flautu. Sem boksa i muzike Marijan je pisao i pjesme. „Kao klinac sam bio talentovan, završio sam odsjek za violinu. Kad sam upisao muzičku klinci su me zezali da sam žensko, da to nije za mene“, izjavio je 2004. u intervjuu za „Nacional“. „Pitali su me kako ću djeci u školi držati nastavu muzičkog s modricom na oku. To me je zbunjivalo, pa sam napustio školu, htio sam da imam neki muški posao. Ali bio sam dobar flautista, nisam bio baš dobar na klaviru, prsti su mi kratki, ali klavir je bio obavezan instrument“.
Svoje detinjstvo Marijan je proveo u Tuzli, a prve sportske korake načinio u BK Sloboda iz Tuzle, gdje je bio prepoznat kao čudo od djeteta, kada je kao 10-ogodišnjak ušao u ring i pobedio suparnika koji je imao 18 godina. Sa 16 godina potpisuje za Slaviju, bokserski klub iz Banjaluke, gde i ostaje tokom čitave svoje amaterske karijere.
U jednom intervjuu Beneš je pričao i o susretu sa Titom kojeg je vidio dva puta.
„Tile je bio laf. Kada su me prvi put predstavili Titu, rekao mi je: ‘A ti si onaj mali što onako opasno bije’ Ja sam mu rekao: ‘Niste ni vi druže Tito viši.’ Zagrcnuo se od smeha.
„Mogu pisati šta hoće, ali niko nije jeo iz kante za smeće dok je Tito bio živ. Svi su imali platu – i radnik i rudar i čistač ulica i doktor. Sada gospoda jedu iz kante za smeće – i u Zagrebu i u Beogradu i po Banjaluci“.
„Ja sam i Srbin i Hrvat i Musliman. Neopredeljen sam. Pacifista, čovekoljubac. U ringu sam bio borac, ali nikada nikome nisam želeo zlo. Tako ni u ratu“, izjavio je u intervjuu za Nacional.
Boks je bio njegov život
1973. Beograd, Marijan Beneš - Anatolij Kamnjev
Amaterski šampion Evrope
1979. Banjaluka, Marijan Beneš - Žilber Koen
Profesionalni šampion Evrope
1978. Nepriznati meč za svjetskog prvaka
I Benešov protivnik za svjetsku titulu Elisha Obed nesretno je skončao nedavno, umro je 28.6.1018.
U karijeri je imao 299 mečeva, 272 završio je pobedom, izgubio 16, a 11 je završeno bez odluke.
Na Evropskom amaterskom prvenstvu u boksu održanom 1973. godine u Beogradu osvojio je titulu šampiona Evrope u polu-velter kategoriji. Te godine je proglašen za sportistu godine Jugoslavije u izboru dnevnog sportskog lista "Sport".
U profesionalnoj karijeri imao je 39 mečeva, od čega 32 pobede (21 nokautom), šest poraza i jedan nerješen.
1979. godine u prepunoj dvorani Borik u Banjaluci se okitio naslovom profesionalnog prvaka Evrope nokatirajući francuskog boksera Koena (Cohen). Četiri puta je uspješno odbranio titulu evropskog šampiona, da bi ga 1981. porazio Luis Akarijes.
Nesuđeni prvak svijeta. Beneš je bio nepobjediv, a takav je dočekao meč za profesionalnog šampiona svijeta protiv Eliša Obeda, koji 11 godina nije doživio poraz. Beneš je uspio da ga savlada.
Postao je šampion svijeta, sve dok mu menadžer Zeler nije došao i rekao kako je neposredno pred ovaj duel povukao potrebnu kotizaciju koju je morao uplatiti, priznavši da nije vjerovao u njega. Zbog birkokratske procedure, meč nije priznat kao duel za profesionalnog prvaka svijeta.
Na Evropskom amaterskom prvenstvu u boksu održanom 1973. godine u Beogradu osvojio je titulu šampiona Evrope u polu-velter kategoriji. Te godine je proglašen za sportistu godine Jugoslavije u izboru dnevnog sportskog lista "Sport".
U profesionalnoj karijeri imao je 39 mečeva, od čega 32 pobede (21 nokautom), šest poraza i jedan nerješen.
1979. godine u prepunoj dvorani Borik u Banjaluci se okitio naslovom profesionalnog prvaka Evrope nokatirajući francuskog boksera Koena (Cohen). Četiri puta je uspješno odbranio titulu evropskog šampiona, da bi ga 1981. porazio Luis Akarijes.
Nesuđeni prvak svijeta. Beneš je bio nepobjediv, a takav je dočekao meč za profesionalnog šampiona svijeta protiv Eliša Obeda, koji 11 godina nije doživio poraz. Beneš je uspio da ga savlada.
Postao je šampion svijeta, sve dok mu menadžer Zeler nije došao i rekao kako je neposredno pred ovaj duel povukao potrebnu kotizaciju koju je morao uplatiti, priznavši da nije vjerovao u njega. Zbog birkokratske procedure, meč nije priznat kao duel za profesionalnog prvaka svijeta.
Beneš je nastavio sa borbama, ali je veoma brzo zaradio tešku povredu oka, kasnije je i obnovio, zbog čega je i ostao bez jednog oka.
Zvanično se povukao iz boksa 1983. gzbog povrede oka, ali nije mogao bez bolsa pa je boksovao je još dva egzibiciona meča tokom devedesetih godina prošlog stoljeća.
Izdao je knjigu o sportu "Druga strana medalje".
Marijan je boksovao je u vremenu kada je na prostoru od Vardara do Triglava boks imo tretman kao danas tenis i bez pretjerivanja može se reći da je uživao popularnost kao danas Novak Đoković.
Spušteni gard i fanatična borbenost bili su njegov zaštitni znak tokom čitave karijere, pa je zato svaki njegov meč bio spektakl.
Za Marijana je legendarni sportski televizijski komentator Dragan Nikitović svojevremeno napisao: „On je najveći tragičar našeg ringa. Samouveren i hrabar do bezumlja, uzdao se samo u svoj udarac, zaboravljajući staro pravilo ringa da se uvek nađe neko ko jače udara. Ništa nije moglo da ga zaustavi ni kada je stremio ka vrtoglavim visinama, ni kada je počeo strmoglavo da pada.“
Dokumentarni film „Bio jednom jedan šampion“ o Benešu snimljen je 2004, pa je zbog njega bivši šampion išao na turneju po bivšim republikama.
Tokom karijere, Beneš je imao nebrojeno puno povreda, čak dvadeset šest puta je imao slomljene kosti na različitim mjestima. Povrede glasnih žica koje su uzrokovale da njegov govor postane tih i spor.
Posljednjih nekoliko mjeseci proveo je u Caritasovom domu za stare u naselju Petričevac. Njegovo stanje je mjesecima unazad bilo jako loše.
Preminuo je od posljedica moždanog udara.
Izdao je knjigu o sportu "Druga strana medalje".
Marijan je boksovao je u vremenu kada je na prostoru od Vardara do Triglava boks imo tretman kao danas tenis i bez pretjerivanja može se reći da je uživao popularnost kao danas Novak Đoković.
Spušteni gard i fanatična borbenost bili su njegov zaštitni znak tokom čitave karijere, pa je zato svaki njegov meč bio spektakl.
Za Marijana je legendarni sportski televizijski komentator Dragan Nikitović svojevremeno napisao: „On je najveći tragičar našeg ringa. Samouveren i hrabar do bezumlja, uzdao se samo u svoj udarac, zaboravljajući staro pravilo ringa da se uvek nađe neko ko jače udara. Ništa nije moglo da ga zaustavi ni kada je stremio ka vrtoglavim visinama, ni kada je počeo strmoglavo da pada.“
Dokumentarni film „Bio jednom jedan šampion“ o Benešu snimljen je 2004, pa je zbog njega bivši šampion išao na turneju po bivšim republikama.
Tokom karijere, Beneš je imao nebrojeno puno povreda, čak dvadeset šest puta je imao slomljene kosti na različitim mjestima. Povrede glasnih žica koje su uzrokovale da njegov govor postane tih i spor.
Posljednjih nekoliko mjeseci proveo je u Caritasovom domu za stare u naselju Petričevac. Njegovo stanje je mjesecima unazad bilo jako loše.
Preminuo je od posljedica moždanog udara.
Za Marijana Beneša se priča da je prvi dovezao BMW-om u Banjaluku. Da se prvi prošetao sa popularnim kaubojkama. Dalje, da je zaradio više od šest miliona maraka,
napravio dvije kuće, otvorio dva kafića i umro usamljen i pomalo zaboravljen. Dva puta se ženio i dobio tri kćerke i jednog sina. U ratu je izgubio sve, da bi se dolaskom mira vratio i opet nastavio da
u njegovoj Banjaluci.
Marijan je za voljenu Banjaluku govorio da joj se uvijek vraća kao »ljepotici i kurvi u koju se čovjek zaljubi, a ona ga zavede i očara i na kraju
ostavi, kao što je meni uradila u ratu«.
Otišao je naš Rocky Balboa. Počivaj u miru legendo! Banjaluka je ponosna na tebe!
mojTim se zahvaljuje posjetiocima i poziva ih na saradnju
Last update February 2021.
Najljepšem gradu
